Neurologia to obszerna dziedzina medycyny zajmująca się zaburzeniami układu nerwowego. Neurolog prowadzi leczenie zarówno bólów głowy, jak i np. stwardnienia rozsianego. Przyjmuje pacjentów po udarach mózgu, a także zmagających się z przewlekłym bólem neuropatycznym. Kiedy warto wykonać badanie neurologiczne? Jaki jest jego przebieg? Oto najważniejsze, co trzeba wiedzieć przed pierwszą wizytą u neurologa.
Konsultacja neurologiczna – przebieg badania
Celem badania neurologicznego jest rozpoznanie i zlokalizowanie uszkodzenia w układzie nerwowym, np. w obrębie mózgu, rdzenia kręgowego lub nerwów obwodowych,. Neurolog przeprowadza wywiad lekarski, a jednocześnie ocenia sposób poruszania się, gestykulację, mimikę twarzy, mowę i zdolności językowe pacjenta. W badaniu fizykalnym specjalista wykorzystuje młotek neurologiczny, który pozwala sprawdzić odruchy ścięgniste takie jak np. odruch kolanowy czy skokowy oraz pomaga wywołać tzw. objaw Babińskiego, którego obecność może świadczyć o uszkodzeniu ośrodkowego układu nerwowego.
Pacjent w trakcie wizyty u neurologa może zostać poproszony o rozebranie się do bielizny. Jest badany zarówno w pozycji leżącej na kozetce, jak i na stojąco lub siedząco. Może zostać poproszony m.in. o:
- wodzenie wzrokiem za długopisem,
- zamknięcie oczu i zmarszczenie czoła,
- dotknięcie palcem do czubka nosa,
- sięgnięcie piętą do przeciwległego kolana,
- uniesienie w górę obydwu kończyn dolnych i/lub górnych.
Podstawowe badanie neurologiczne obejmuje też sprawdzenie reakcji na bodźce bólowe, czemu służy choćby delikatne ukłucie igłą. W razie potrzeby neurolog kieruje pacjenta na dodatkowe badania diagnostyczne, np. rezonans magnetyczny bądź badanie EEG.
Badanie u neurologa – kiedy umówić się na wizytę?
Konsultacja u neurologa jest wskazana szczególnie przy występowaniu dolegliwości bólowych w obrębie głowy i kręgosłupa (o charakterze napadowym, nawracającym lub przewlekłym). Ponadto na badanie neurologiczne należy udać się, gdy dochodzi do:
- napadów drgawkowych i omdleń,
- osłabienia siły mięśniowej, sztywności mięśni, niedowładu kończyn i trudności z przemieszczaniem się czy przełykaniem,
- zaburzeń równowagi, orientacji, czucia, pamięci, koncentracji, zdolności myślenia, świadomości bądź mowy,
- pojawienia się ruchów mimowolnych np. tików nerwowych (ruchowych lub głosowych) bądź szumów usznych.
Konsultacji neurologicznej może potrzebować zarówno osoba dorosła, jak i dziecko (w tym niemowlę). Niepokojącymi sygnałami ze strony układu nerwowego u dziecka są m.in.: zaburzenia napięcia mięśniowego, nadpobudliwość, spowolniony rozwój mowy, brak kontaktu wzrokowego i zainteresowania otoczeniem.
